De eindsprint van dit jaar wordt in veel organisaties momenteel ingezet. Veel zaken die zijn blijven liggen, moeten nog voor 31 december worden gedaan of opgepakt. Klanten moeten nog worden gebeld, projecten moeten worden afgerond, gesprekken moeten worden gevoerd en ga zo maar door….En dit allemaal met de kerstvakantie als deadline. Er is nog veel niet gebeurd…
Prima dat men zich bewust wordt van het afknopen van de laatste losse eindjes.
Wat ik me daarbij afvraag is hoe het nou komt dat zaken kennelijk langer zijn blijven liggen en niet (of niet tijdig) worden opgepakt? Uit oogpunt van persoonlijk leiderschap gaat er iets gigantisch mis. Veelal wordt er gekeken naar wat er ad-hoc gebeurt in een organisatie of wat hetgeen wat moet gebeuren. Ik vind het altijd weer boeiend om te spreken met mensen over datgene wat niet gebeurd en wat wel had moeten gebeuren.
Het antwoord op die vraag geeft namelijk duidelijkheid wat er op persoonlijk niveau mist in proactief werken en wat mist in de sturing op het behalen van resultaten op de lange termijn.
Wat gebeurt er niet? Het zet mij steeds weer opnieuw in mijn kracht en in mijn verantwoordelijkheid om zaken concreet tot stand te brengen in plaats van de voorrang te geven aan de waan van de dag en druk te zijn.
Er zijn mensen die alles onder controle hebben en heel relaxt richting het einde van het jaar gaan. Wat doen zij wat anderen niet doen? Als je je mindset drastisch omgooit, kun je leven in overvloed. Alles begint bij een gedachte. De manier waarop je denk, bepaalt hoe jij jezelf ziet en hoe je in het leven staat.
Ik ben benieuwd wat er bij jou niet gebeurt… wat wel had moeten gebeuren.