Heb jij dat ook weleens, ’s ochtends als je in de spiegel kijkt en bij jezelf denkt ‘hallo, ben ik dat…?’. Ik heb dat nog wel eens, zeker na een gezellig avondje uit. En wat ik dan doe is het maar gewoon even accepteren en aan de slag gaan om het een en ander in goede shape te krijgen.
Ik moest daaraan denken toen ik nog niet zo lang geleden ben gestart met intensief te gaan bewegen; cardio fitness. En dan niet binnen, maar buiten in de bossen; forrest-fit. Nadat ik de sportschool vaarwel had gezegd, en eigenlijk niets meer deed, kreeg ik steeds meer behoefte om toch weer te gaan bewegen, want de laatste tijd voelde ik me minder fit en bovendien vond ikzelf dat er wel een aantal kilo’s vanaf konden. Ik kwam in contact met Sven. Een jonge vent, die zich fitness coach noemt en daar inmiddels een bedrijfje van heeft weten te maken. Dat fascineert met altijd weer opnieuw; mensen die van hun hobby of interesse hun beroep hebben gemaakt. En mijn fascinatie zit hem in het feit wat de aanleiding was voor iemand om in beweging te komen. In een van onze eerste ontmoetingen vroeg ik hem daar naar. Sven vertelde mij dat hij met zijn ouders op vakantie was en dat iemand zijn moeder attendeerde op het feit dat hij er als een ‘lange slungel’ bij liep, die de hele dag met zijn telefoon bezig was. Wat is er mis met een lange slungel zul je misschien zeggen? Helemaal niets natuurlijk. Maar voor Sven was dit het begin van waar hij nu staat. Want nadat hij kennelijk door zijn moeder hiervan bewust was gemaakt, is hij gaan nadenken over zichzelf. Hij stelde zichzelf de vraag; ‘Wat wil ik met mijn leven, er vanuit gaande dat ik nog een heel leven voor me heb…? Is het dit wat ik nu heb, of wil ik toch iets anders in mijn leven….?’ Dat was voor Sven kennelijk het begin. Hij vertelde mij dat doordat hij mentaal in beweging kwam, fitness op zijn pad kwam en dat hij nu een goedlopend bedrijfje heeft als fitness ondernemer. Vanuit een goede dosis emotioneel zelfinzicht en zelfbeoordeling hup, aan de slag. Wow, dat is lef hebben en jezelf uitdagen! Een gezonde dosis zelfvertrouwen groeit dan met de tijd meestal vanzelf. ‘Mensen van de bank af en in beweging krijgen en hen laten groeien door belemmerende gedachten te doorbreken, als ik daaraan kan bijdragen, word ik gelukkig..’ Een zeer inspirerende levenshouding en bovendien persoonlijk leiderschap in optima forma.
Terug naar mijn eigen sportieve wederopstanding. Met enige regelmaat kom ik mezelf vandaag de dag namelijk niet alleen tegen als ik opsta, maar ook tijdens de workouts bij Sven. Met de nodige aanmoedigingen ga ik er steeds weer vol voor om het een en ander ‘in shape’ te krijgen zal ik maar zeggen. Hoe vaak kun je jezelf op een dag tegenkomen. Alsof ik tijdens de workouts voortdurend in de ochtend spiegel kijk en heel hard NEE wil roepen. Veel in mij zegt namelijk dat dit wat ik aan het doen ben niet gezond is, te vermoeiend is, slecht voor mijn spieren etc. etc. Lastig of niet, maar dat stemmetje in mijn hoofd gaat het langzamerhand toch afleggen en werk ik aan nieuwe overtuigingen namelijk dat het wel gezond is. Sven wijst mij er vaak op dat ik de marathon loop. En bij een marathon weet je wel dat de finish er is, alleen je ziet die nog niet. ‘Consequent en met plezier de workouts doen Dirk; wacht maar totdat je inspanningen worden uitbetaald’.
Mezelf inspannen oké, maar met plezier? Dat is nog wel een dingetje. Intussen laat ik me dan maar inspireren door Sven, die ooit als ‘lange slungel’ door het leven ging….