In zijn kindertijd was mijn neefje Daan erg verslingerd aan computergames. Zodra hij maar kon, zat hij achter zijn Wi, Nintendo of X-box, en het liefst op alle drie tegelijk! Met vrienden werden er weekenden georganiseerd en sloten zij zichzelf op in de schuur en hadden de tijd van hun leven. Een LAN-party zoals dat in vaktermen heet. Daan was een echte gameholic, tot wanhoop van zijn ouders….
Zelf vond Daan het allemaal geweldig en als ik hem dan vroeg wat hij daar zo leuk aan vond, zei hij me steevast dat het gaat om de kick die hij krijgt van elke keer weer opnieuw een level hoger te komen in het spel. “Dat is verdraaide moeilijk om te doen maar ik weet dat het kan, dus ga ik ervoor!”. En hoewel het leek op een verslaving, was Daan zichzelf aan het ontplooien. Alleen, zo werd het niet gezien en zeker niet door zijn ouders. De zelfontwikkeling zit hem volgens mij in de principes die ten grondslag liggen aan gamen. Het is zó stimulerend en motiverend. Want games geven heldere aaneenschakelingen van kleine overzichtelijke opdrachten, waarbij alles stap voor stap wordt beloond. Bovendien nodigen games uit tot voortdurend trail-and error sessies, die nooit ontmoedigen. Integendeel, Daan kreeg er geen genoeg van….
Deze game principes gaan heel veel jonge mensen, die aan het begin van hun werkend leven staan, inbrengen in het dagelijks leven. Zeer waarschijnlijk dat deze principes gaan herorganiseren hoe wij in de 21e eeuw gaan (samen) werken en onze resultaten behalen. Het zal impact hebben op hoe wij beslissingen gaan nemen en hoe wij elkaar gaan motiveren en inspireren. Het zal zeker ook een uitwerking hebben op het nieuwe leiderschap. Oude waarheden volstaan daarbij niet meer. Game over zal alleen nog gelden voor niet door ontwikkelde organisaties. Want een beetje game kent geen einde, omdat de speler ervan altijd op zoek is naar een nieuwe uitdaging en naar een level hoger wil.
Afgelopen weekend had ik, zoals wel vaker, een goed gesprek met Daan, onder het genot van een goed glas bier. “Weet je oom Dirk, eigenlijk is het leven een mooi spel, een spel waarbij je zelf de weg moet maken die je wil bewandelen. En die weg kent echt geen game over”. Oude wijsheid van een nieuwe generatie….Elke keer weer raak ik geïnspireerd door de gesprekken met Daan en wordt ik bewust dat er nog zoveel is om te ontdekken en er mensen zijn die zoveel waarde genereren, en dat fascineert mij elke dag weer! Ook ik zal mijn levens-game moeten spelen, zo verzekert Daan me. En pack-man….die is al jaren verleden tijd…
Wat is jouw game? Laat je reactie hieronder achter…