Ik zal een jaar of 16 zijn geweest. Ook ik ontkwam niet aan het zoeken van een zaterdagbaantje. Na wat omzwervingen vond ik dat bij het tuincentrum bij ons in het dorp. Leuk werk; afwisselend, goede collega’s en veel contact met mensen; heel veel…
De eigenaar Joop en zijn vrouw werkte ook mee en elke zaterdagochtend om 8 uur vond er werkoverleg plaats voor die dag. Joop gaf dan aan wie op welke afdeling werkzaam was, zodat iedereen zijn/haar verantwoordelijkheid had voor die dag. Zeker in het voor- en najaar kwamen er duizenden mensen naar ‘ons tuincentrum’. Waar hij ook elke zaterdagochtend iets over zei is over houding en gedrag richting de klanten. ‘Wat klanten ook zeggen of hoe zij zich ook gedragen, het is jouw taak ervoor te zorgen dat de klant altijd een positieve beleving aan het contact met jou overhoud. No matter what… en ik weet dat ieder van jullie dat kan…’ Met die boodschap gingen we allemaal richting onze eigen afdeling. En met name de opmerking van Joop ‘…ik weet dat dat ieder van jullie dat kan…’, fascineerde mij elke keer weer. Het gaf mij het nodige zelfvertrouwen. Iets wat ik als jonge hond van 16 jaar hard nodig had.
Joop en ik hadden een goede verstandhouding. Achteraf zie ik dat dit kwam door het wederzijds respect wat we voor elkaar hadden.
Elke week ging ik er 100% voor en genoot steeds weer van het werk. Aan het eind van elke zaterdag kreeg ik mijn loon in een zakje wat Joop dan persoonlijk kwam brengen bij me. Nog even een geïnteresseerd praatje makend over hoe het met me ging en altijd de vraag of ik nog iets nodig had om mijn werk volgende week weer goed te doen. Erg motiverend en ondersteunend en het zelfvertrouwen dat daarmee groeide gebruikte ik weer in het doen van mijn werk en al het andere wat belangrijk voor mij was op dat moment. Ik kwam er achter dat het zo eenvoudig is.
Op een goede dag bleek bij thuiskomst een aanzienlijk bedrag teveel in mijn loonzakje te zitten. Niet een paar tientjes, maar veel meer dan dat. Foutje van Joop was mijn eerste gedachte. Kan gebeuren en ik besloot maandag na school naar het tuincentrum te gaan en dit terug te geven. Joop keek mij doordringend aan en zei; ik heb geen fout gemaakt Dirk, het klopt. Vanaf nu is dit je loon. Ik was even uit het veld geslagen omdat ik dat helemaal niet had verwacht….het kwam namelijk neer op bijna een verdubbeling van mijn loon.
Later realiseerde ik me wat de impact zou zijn geweest als ik niets gezegd zou hebben. Achteraf gezien was dat het moment waarop ik in contact kwam met het opbouwen van vertrouwen en dat vertrouwen ontstaat tussen mensen door betrouwbaar gedrag te vertonen. In zijn boek “The Speed of Trust” van Stephen Covey wordt uiteengezet hoe vertrouwen precies werkt. Eén van de belangrijkste onderdelen is relatievertrouwen.
Volgens Covey gaat het om o.a. integriteit, consequent gedrag vertonen en vertrouwen uitdragen.
Ik realiseerde me achteraf dat door mijn actie, ik een positieve wending heb gegeven aan mijn reputatie bij Joop. In die wisselwerking met hem voelde ik me enorm bekrachtigd en zag kansen mezelf te ontwikkelen in mijn zaterdagbaantje. Ik werd zelfverzekerder en droeg nieuwe ideeën aan. Niet alles werd overgenomen, maar ik had wel het gevoel dat Joop hiervoor steeds meer openstond. Daarmee zette ik mijn eerste bewuste stappen in mijn persoonlijk ontwikkeling, zonder dat ik het door had. Op sommige onderdelen stemde hij met mij zijn inkoopbeleid af. Het wederzijdse respect en de loyaliteit werkte.
Het zal tegen de zomervakantie zijn geweest dat Joop naar me toe kwam en me vroeg wat mijn zomervakantieplannen waren en of ik het zag zitten om in die periode de verantwoordelijkheid te nemen over de hele buitenafdeling. De gene die daarvoor in vast dienst was, ging voor langere tijd op vakantie. Als 16-jarige zei ik onmiddellijk ja, terwijl ik mezelf op dat moment in een flits afvroeg waarom hij hiervoor uitgerekend mij vroeg, terwijl er genoeg anderen waren…
Ik realiseer me nu dat dit het begin was voor mij om relaties in mijn leven te baseren op vertrouwen. Zowel in mijn aansturende rol die ik jaren heb vervuld als ook in het werk wat ik nu doe; vertrouwen en respect zijn de drijvende krachten voor mij. Is het er altijd? Nee niet altijd. Soms is de omgang met mensen enorm lastig. Regelmatig denk ik dan terug aan mijn periode waarin ik bij Joop werkte. De oplossing ligt voor mij bijna altijd in het geven van vertrouwen en respect aan de ander. Problemen tussen mij en de ander verdwijnen dan als sneeuw voor de zon. Kennelijk is die eerste ervaring met het opbouwen van vertrouwen tussen mij en Joop een belangrijke ervaring geweest. Psychologen zullen waarschijnlijk zeggen dat dit een ‘inprint’ ervaring’ is geweest voor mij. Ik ben er van overtuigd dat iedereen soortgelijke levens bepalende ervaringen heeft, of je het wil of niet. Daarbij speelt in je latere leven wel de vraag hoe bewust je daarvan bent en wat je ermee doet. Dan kan het namelijk nóg meer voor je gaan betekenen…