Afgelopen week werd ik geprikkeld door een opmerking van een medewerker van een klein MKB bedrijf in de IT-sector. Op mijn vraag wat voor haar leiderschap betekend, antwoordde ze; ‘daar heb ik niks mee, en hoef ik ook niks mee, want ik ben maar een gewone medewerker en geen leider…’ Die had ik nog niet vaak gehoord en moest dan ook heel even schakelen in dat gesprek. Waarschijnlijk omdat het voor mij een vanzelfsprekendheid is dat iedereen zich druk maakt om het eigen leiderschap. Mijn veronderstelling werd rigoureus onderuitgehaald; welkom in de realiteit!
Dat leiderschap een algemeen goed is, moge duidelijk zijn, maar dat niet iedereen dat omarmt en er mee bezig is, dat is jammer. Want zoals ik er naar kijk is leiderschap iets alledaags en voor iedereen. Bovendien is het iets heel sociaals. met enige regelmaat hoor ik medewerkers zeggen ‘de baas denk maar aan een ding, en dat is aan zijn eigen belang’. In die gevallen mist is het sociale aspect aan leiderschap. Waarom is leiderschap iets sociaals? Dat zal ik aan de hand van een voorbeeld uitleggen. Laatst was ik bij Abdel, de eigenaar van de stomerij waar ik met enige regelmaat kom. Dan hebben we even een kort gesprek over onze wederzijdse business en hoe belangrijk het is om positief te denken en handelen. Ik kwam daar met een stropdas, waar een vlek op was gekomen. Hij vroeg me wat het was en ik zei dat ik iets te onzorgvuldig een kop koffie had opgedronken. Denk je dat je het eruit krijgt, vroeg ik hem. Daar ga ik voor zorgen zei Abdel. Dat is fijn zei ik. En is ie dan weer net zo mooi als dat ie was, vroeg ik voor mijn eigen geruststelling. En toen zei Abdel iets wat ik niet snel zal vergeten. Dirk, met een lelijke stropdas wil ikzelf niet lopen. Hij wordt zo mooi, dat ik hem zelf zou gaan dragen. Leiderschap in optima forma! Hij zegt niet ‘ik ga mijn best doen’, nee hij zegt dat dit 100% goed gaat komen. Hij neemt daar volledig verantwoordelijkheid voor. Iemand die voor 99% verantwoordelijkheid neemt, is geen leider. En dat hij er 100% voor gaat, schept mij vertrouwen. Bovendien is hij een professional, want hij doorziet razend snel het probleem en kent zichzelf dermate goed, dat hij weet of hij dit kan fixen. Het is zo uitdagend om op deze manier met mensen in contact te zijn. Wat ik graag wil bereiken is dat iedereen zichzelf als leider ziet. Waar het mijns inziens om gaat is niet om een goede of oprechte leider of een authentieke, dienende of inspirerende leider. Nee, het gaat er denk ik om of iemand volledig de verantwoordelijkheid neemt en er voor gaat om dingen te bereiken en mensen mee te krijgen.
Terugdenkend aan het gesprek wat ik met de IT medewerker had, denk ik dat de vele eisen die gesteld worden in aan leiderschap veel mensen onzeker maakt en doen afhaken om er ook maar iets van te tonen. Het is dan een ver-van-mijn-bed-show, wat is weggelegd voor enkelen. En dat kan ook anders. Abdel en ik hebben een goede relatie opgebouwd door de tijd heen. Overweeg ik om naar een ander te gaan? Je raad het al; Nee, zeker niet. Ik kijk er naar uit om weer naar hem toe te gaan en even bij te praten. Dat is wat ik bedoel met het sociale aspect van leiderschap.
Leiderschap is dus zeker iets alledaags en is voor iedereen, met of zonder stropdas….
Reageer hieronder op deze blog…