Misschien herken je dat wel; je vraagt iemand hoe het ermee is en die antwoordt; goed, heb het druk…Dan denk ik bij mezelf; ‘was dat mijn vraag..?’
En soms zeg ik dat dan ook. En dan wordt het lastig, want ja, waar zouden we zijn….zonder het werk. Ik kom veel mensen tegen die zich door de tijd heen helemaal hebben geïdentificeerd met het werk. Ze zijn als het ware het werk. Waarom mensen dat doen? Ik denk dat dat vooral te maken heeft met status wat men ontleent aan de baan. Op zichzelf natuurlijk niets mis mee, alleen wat doen we als het te druk wordt? Je raad het al, harder werken en meer uren maken. Dat is een schijn oplossing die veelal voortkomt uit een behoefte om gewaardeerd te worden. Maar of je gewaardeerd wordt is nog maar de vraag. Verwachtingen worden doorkruist als dit niet zo is en de begintekenen van een burn-out worden zichtbaar. Pff….wat een vervelende vicieuze cirkel. Waar prik ik die door?
Dat is een lastige, want veelal zien mensen niet dat het gebeurd. Soms voelen we wel wat ongemak in ons lijf, maar dan gewoon weer even een weekend rust nemen en dan is de accu weer opgeladen. Totdat er een moment komt dat de accu niet meer opgeladen kan worden en er de noodzaak is om deze te vervangen. Roofbouw gepleegd heet dat dan. Licht uit en time out, of je wil of niet…..
Nu staan de beste stuurlui altijd aan wal dus een oplossing hiervoor is niet kant en klaar voor handen. Het begint denk ik wel met het behouden van de eigen balans tussen het werk en privé. O zo moeilijk, maar wel iets waar je zelf direct invloed op kunt uitoefenen. Misschien is dat wel de kern van persoonlijk leiderschap; zorgen voor jezelf.
Want, zoals de wijsgeer Socrates al zei: ‘pas op voor de leegte van een druk leven…’
Reageer hieronder…